Praca poświęcona jest eliminacji drgań korpusów maszyn wirnikowych. Zakładając, że w pierwszym przybliżeniu ruch korpusu można zmodelować jako ruch plaski bryły, zaproponowano minimalizacje jego oscylacji za pomocą tzw. kołowego eliminatora drgań. Jak wynika z rozważań analitycznych, umiejscowienie nastrojonego eliminatora w osi wirowania siły wymuszającej likwiduje całkowicie ruch translacyjny bryły i zapewnia ograniczoność jej ruchu wahadłowego. Okazuje się dalej, że ten ruch resztkowy można minimalizować droga doboru charakterystyk masowo-geometrycznych bryły i odległości osi wirowania od jej środka ciężkości.